Falu Koppargruva, kopermijn
Hier heeft een heel dorp en een hele omgeving honderden jaren geleefd door en voor de mijnbouw todat in 1992 de uitgeputte mijn uiteindelijk werd gesloten. Nu is het mijngebied toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van Unesco en een populaire attractie voor de toeristen die er graag in afdalen. Waar Zweden bijna heel Europa van koper voorzag, haalde Nederland zijn Vrouwen werkten vooral faciliterend in de mijn om de werkers van eten en drinken te voorzien, maar al staan ze officieel nergens op de loonlijnst als mijnwerker wordt er van uit gegaan dat ze af en toe toch wel meehielpen. Van het ijzerrijke restproduct van het koper delven wordt de beroemde Met helm en regencape aan mogen we een kijkje gaan nemen beneden in de mijn. Het plafond is niet hoog en half gebogen loop ik door de halfduistere gangetjes achter de gids aan in een poging haar verhaal te volgen. Zacht voel ik water druppelen langs de wanden van het uitgehouwen gangenstelsel. Het moet een zwaar beroep zijn geweest, maar tegelijkertijd vertelt ze ons dat het een goed beroep was, want een boer moest dag en nacht voor zijn veestapel klaarstaan, maar een mijnwerker werkte op gezette tijden en had daarna ook echt vrij. Al was het werk vaak zwaar; er waren goede veiligheidsvoorzieningen en het loon was lang niet altijd slecht. Al probeerden de mijneigenaren natuurlijk wel het onderste uit de kan te krijgen door als er een koperrijk stuk aangetroffen werd, per tijdseenheid te betalen en bij het ontginnen van een koperarm stuk te betalen per gevonden koperopbrengst. Het
ruwe koper bevatte ook goud, maar de techniek om dat er uit te kunnen In 1687 stortten er op een dag onverwacht twee grote mijngedeeltes in, maar wonder boven wonder net op een dag dat de mijnwerkers een vrije dag hadden en slachtoffers zijn er dus gelukkig niet. Het grootste probleem in de mijn is het water en het pompsysteem is dan ook van levensbelang. De machinerie die het water wegpompt zorgt tevens dat er een klok Falu Koppargruva Falu Gruva |